مزایا و معایب ازدواج موقت

ازدواج پیوندی مقدس است که در تمامی ادیان الهی به آن تاکید شده است. در هر ازدواجی باید اصول مهمی را مورد بررسی قرار داد و فرد مقابل  را از نظر مسائل مختلف، شناخت.

ملاک های مختلفی برای ازدواج وجود دارد که ممکن است بخشی از آن عمومی و بخشی فردی باشد. اما عموما باید برای یک ازدواج نرمال، با یک آینده روشن، به هم کفوی در چند مورد دقت کرد. اینکه دو طرف از نظر، دینی، مالی، خانوادگی، سیاسی، سن، ظاهر، تحصیلات با هم نزدیکی داشته باشند، تا حد زیادی موفقیت یک ازدواج را تضمین می کند.

متاسفانه به دلیل گسترش روابط آزاد، مشکلات مالی، فراهم نبودن بستر های فرهنگی، ازدواج جوانان با تاخیر مواجه شده است که این امر نکته ی روشنی برای یک جامعه اسلامی نیست.

ازدواج موقت: مزایا و معایب

در کتابهای شریعت و احکام این چنین ذکر شده است که: ازدواج موقت یا عقد غیر دائم آن است که مدت زناشویی در آن معین شود.

 

مثلا زنی را به مدت یک سال، یک ماه، یا یک هفته یا بیشتر و کمتر عقد نمایند.

 

در این نوع ازدواج نباید مدت ازدواج از عمر زن و شوهر بیشتر باشد.

 

در مذهب تشیع ازدواج موقت یا متعه شرعی و جایز است، حال آنکه سایر شرایع اسلامی آن را حرام میدانند.

 

ازدواج موقت با توجه به شرایط جامعه ی کنونی محاسن و معایبی دارد که به آن اشاره ی شود.

 

معمولا در ازدواج های موقت، هدف اولیه ی خانواده ها، فراهم آوردن زمینه ی شناخت و آشنایی زوجین است و بهتر است که در طی این آشنایی و تکمیل شدن فرایند شناخت، دو طرف به هم محرم باشند تا از نظر شرعی مشکلی پیش نیاید.

ازدواج موقت چون مدت معلومی دارد و مهریه ای در آن تعیین نمی شود و نفقه ای برای زن به گردن مرد نیست، بسیاری از قید و بندهای ازدواج رسمی و دائمی را ندارد. اما در کنار این می تواند سبب بروز مشکلات و نا به سامانی هایی در نظام خانواده شود.

 

ازدواج موقت نباید راهی برای فرار از پرداختن حق و حقوق قانونی یک زن باشد چرا که نمیتوان به صرف موقت بودن ازدواج، از زیر بار مسولیت آن شانه خالی کرد.

 

ازدواج موقت به دلیل سهولیت در انجام آن، نباید دست آویزی برای فراهم کردن مقدمات خیانت شود؛ چرا که ازدواج موقت هم در بسیاری از موارد از شرایط عقد دائم پیروی می کند و حق و حقوقی برای زن تعیین میکند.

 

همچنین در ازدواج موقت هم بر خلاف باور عمومی اجازه ی پدر و یا جد پدری برای جاری شدن صیغه الزامی است و بدون کسب این اجازه عقد اشکال شرعی دارد.

روابط پیش از ازدواج

انسان موجودی اجتماعی است که در زندگی اجتماعی سعی دارد برخی از وجهه های فردی خود را بروز دهد. گاهی در تنهایی و انزوا و گاهی در میان انبوه جمعیت به عنوان عنصری از یک جامعه ی انسانی عمل می کند. جنبه ی اجتماعی انسان تنها با ارتباط و تعامل با دیگران معنی می یابد؛ زیرا ارتباط با هم نوع برای آدمی ضرورت دارد. در طول تاریخ بشر حتی در زمانی که انسان های اولیه با ساده ترین ابزار رسمی برای ادامه ی حیات و تلاش برای زنده ماندن داشتند؛ به صورت اجتماعی زندگی میکردند.
رابطه های اجتماعی معمولا بین گروه هم جنسان ایجاد می شود که این یک مسئله ی عادی و روزمره است. اما در جامعه ی کنونی با تغییرات فرهنگی و اجتماعی و تغییر بافت خانواده ها، روابط اجتماعی بین دو جنس مخالف بیشتر از قبل به چشم می خورد.

روابط بین جنس مذکر و جنس مونث

در یک دید تاریخی از روابط جنس مونث و مذکر، تاریخ بشر شاهد دوره های متفاوت و گاه متضاد تعامل انسانی بوده است. به دلیل اینکه این دو جنس همواره سیر تکامل تاریخی خود را در کنار هم طی کرده اند، هرگز نمی توان جامعه را به دو بخش کاملا مجزا و ویژه ی مردان و زنان تقسیم کرد.

در دوره های نوجوانی و آغاز جوانی، انسان ها دچار تغییرات جسمی و روانی متعددی می شوند که در نتیجه ی بخشی از این تغییرات، میل دارند که بیشتر مورد توجه افراد دیگر به ویژه جنس مقابل قرار بگیرند. شدت این هیجانات و کشش های قلبی و روحی آغازگر شروع روابط بین دختران و پسران در اغلب جوامع است.

تغییر در روابط انسانی با وقوع انقلاب

جامعه ی ایران با بافت سنتی که دارد، دیرتر از جوامع غربی به این تغییر در روابط تن در داد. کشور ما به دلیل تغییرات گسترده ی سیاسی و فرهنگی که در چند سال گذشته تجربه کرده است، با دگرگونی ارزش ها و شکسته شدن بخشی از سنت ها مواجه شده است. جامعه ای که پس از روشنگری های انقلاب، با انتظارات جدیدی از سوی مردم مواجه شد و در پی این انتظارات آزادی های نسب نیز برای روابط دختر- پسر ایجاد شد.

دختران و پسران جوان دیگر به سختی حاضر بودند تن به ازدواج سنتی بدهند و به همان روش های مرسوم تشکیل خانواده دهند. حضور دختران در جامعه و در محیط تحصیل و اشتغال امکان برقراری این روابط را بیش از پیش فراهم کرد.
دگرگونی سریع جامعه و سنت هایی که مردم سال ها به آن خو گرفته بودند، نسل های اول و دوم انقلاب را دچار یک شکاف عمیق کرده است. پدرها و مادرهای امروزی کمتر می توانند جوانان خود را درک کنند و در بیشتر مسائل تفاوت های عمیقی بینشان حکم فرماست.

تعریف رابطه

در تعریف کارشناسان، ارتباط میان دختر و پسر، یکی از ارتباطات میان فردی است، که در صورت ادامه یافتن این روابط متقابل در طول زمان و حاکم شدن هنجارهای خاص بر رفتار و گفتار طرفین، عنوان رابطه می گیرد. بر مبنای نظر جامعه شناختی و روانشناختی، دوستی با جنس مخالف، ارتباطی است که در آن دو جنس مخالف با برخورداری از تمایلات و کارکردهای جنسی در قالب کلامی و غیر کلامی به ارائه ی دریافت پیامی می پردازند که محتوی آن را صحبت، صمیمیت، عشق و علاقه و … تشکیل می دهد.

بلاتکلیفی جامعه

به نظر می رسد بلاتکلیفی مردم در برخورد با این مسئله اجتماعی، نشانگر این است که ایران نه کشوری کاملا سنتی و بسته است که ارتباط دختران و پسران را نیازمند اشد مجازات بداند و نه مانند کشور های غربی این موضع را امری پیش پا افتاده بداند.
شاید دلیل این میزان آسیب روانی، اجتماعی که آزادی روابط دختر و پسر به جامعه ی ما تحمیل کرده است؛ نشات گرفته از همین بلاتکلیفی جامعه است.

واقعیت امر این است که امروزه دختران و پسران ایرانی، بی پروا و بدون توجه به هنجارهای اجتماعی، ارتباطی عاطفی و پنهانی برقرار می کنند؛ در حالی که باور به سنت ها و هنجارها در ناخودآگاه آنها موجود است.

آسیب های اجتماعی

شاید بتوان گفت پدیده ی دختران فراری، اعتیاد و متزلزل شدن پایه های خانواده ها، بی میلی و عدم رغبت به تشکیل خانواده، بخشی از آسیب هایی است که آزادی روابط عاطفی در ایران به بار آورده است.

مولفه های ارتباط در دوستی دختر و پسر

وقتی که ارتباط یک فرایند باشد، پس ارتباط یک عمل یک نفره و کنش و واکنش ساده و خطی نیست. بلکه چندین عمل در کنار یکدیگر قرار می گیرند تا چیزی به نام ارتباط شکل گیرد.

این مولفه ها عباتند از:

برقرار کنندگان ارتباط، پیامی که منظور گویندگان را منتقل می کند، رسانه یا شیوه ی خاص برقراری ارتباط و کانالی که ارتباط برقرارکنندگان را به هم پیوند می دهد.