ازدواج پیوندی مقدس است که در تمامی ادیان الهی به آن تاکید شده است. در هر ازدواجی باید اصول مهمی را مورد بررسی قرار داد و فرد مقابل را از نظر مسائل مختلف، شناخت.
ملاک های مختلفی برای ازدواج وجود دارد که ممکن است بخشی از آن عمومی و بخشی فردی باشد. اما عموما باید برای یک ازدواج نرمال، با یک آینده روشن، به هم کفوی در چند مورد دقت کرد. اینکه دو طرف از نظر، دینی، مالی، خانوادگی، سیاسی، سن، ظاهر، تحصیلات با هم نزدیکی داشته باشند، تا حد زیادی موفقیت یک ازدواج را تضمین می کند.
متاسفانه به دلیل گسترش روابط آزاد، مشکلات مالی، فراهم نبودن بستر های فرهنگی، ازدواج جوانان با تاخیر مواجه شده است که این امر نکته ی روشنی برای یک جامعه اسلامی نیست.
ازدواج موقت: مزایا و معایب
در کتابهای شریعت و احکام این چنین ذکر شده است که: ازدواج موقت یا عقد غیر دائم آن است که مدت زناشویی در آن معین شود.
مثلا زنی را به مدت یک سال، یک ماه، یا یک هفته یا بیشتر و کمتر عقد نمایند.
در این نوع ازدواج نباید مدت ازدواج از عمر زن و شوهر بیشتر باشد.
در مذهب تشیع ازدواج موقت یا متعه شرعی و جایز است، حال آنکه سایر شرایع اسلامی آن را حرام میدانند.
ازدواج موقت با توجه به شرایط جامعه ی کنونی محاسن و معایبی دارد که به آن اشاره ی شود.
معمولا در ازدواج های موقت، هدف اولیه ی خانواده ها، فراهم آوردن زمینه ی شناخت و آشنایی زوجین است و بهتر است که در طی این آشنایی و تکمیل شدن فرایند شناخت، دو طرف به هم محرم باشند تا از نظر شرعی مشکلی پیش نیاید.
ازدواج موقت چون مدت معلومی دارد و مهریه ای در آن تعیین نمی شود و نفقه ای برای زن به گردن مرد نیست، بسیاری از قید و بندهای ازدواج رسمی و دائمی را ندارد. اما در کنار این می تواند سبب بروز مشکلات و نا به سامانی هایی در نظام خانواده شود.
ازدواج موقت نباید راهی برای فرار از پرداختن حق و حقوق قانونی یک زن باشد چرا که نمیتوان به صرف موقت بودن ازدواج، از زیر بار مسولیت آن شانه خالی کرد.
ازدواج موقت به دلیل سهولیت در انجام آن، نباید دست آویزی برای فراهم کردن مقدمات خیانت شود؛ چرا که ازدواج موقت هم در بسیاری از موارد از شرایط عقد دائم پیروی می کند و حق و حقوقی برای زن تعیین میکند.
همچنین در ازدواج موقت هم بر خلاف باور عمومی اجازه ی پدر و یا جد پدری برای جاری شدن صیغه الزامی است و بدون کسب این اجازه عقد اشکال شرعی دارد.
