آینه یکی از عناصر مهم سنت های خاص ایرانیان است. آینه مظهر روشنایی و پاکی است. در تمامی سنت های ایرانی رد پایی از آینه به چشم می خورد. ایرانیان از دیرباز در سفره های عقد، در سفره های هفت سین و هنگام ورود به منزل تازه خریداری شده، از آینه استفاده می کنند. رسم آینه و شمعدان گذاشتن در سفره ی عقد هم یادگار آیین زردشت است. شمعدان که نمادی از آتش مقدس است؛ نگهبان روشنایی و حافظ عروس و داماد است که در دو سوی آینه قرار می گیرد.
در سفره های عقد قدیم رسم بر این بود که داماد چهره ی نوعروس خود را نخستین بار در آینه ببیند و به این شکل روشنایی و نور در زندگی شان جریان پیدا کند. تصویر عروس در آینه زیباترین تصویری بود که در ذهن داماد نقش می بست و این به تداوم پیوند ازدواج کمک می کرد.
خرید آینه و شمعدان
معمولا در خرید های عقد، آینه و شمعدان جایگاه ویژه ای دارند. به طوری که حتی در بعضی از شهرهای کشورمان، آینه و شمعدان دوبار خریداری می شود. یک بار آینه و شمعدان کوچکی که خانواده ی داماد در مراسم بله برون به خانه ی تازه عروس می برند و مصداق روشنایی و گشایش در آغاز زندگی است. یک بار هم که عروس و داماد خود به سلیقه ی خودشان آینه و شمعدان اصلی را خریداری می کنند.
تنوع در آینه و شمعدان
در کنار تمام زرق و برق های بازار، تنوع کالا ها و اجناس، آینه و شمعدان نوعروس هم تنوع گسترده ای پیدا کرده است. متاسفانه خرید آینه و شمعدان هم گرفتار چشم و هم چشمی ها شده و بر اساس قیمت بالایش قضاوت می شود. در حالی که قرار بود روشنایی و نور را در زندگی تازه عروس جاری و ساری سازد.
آینه و شمعدان ها در چند گروه دسته بندی می شوند:
آینه و شمعدان های طلا، کنسولی، نقره، کریستال، برنز، چوب، چینی
